Urodzony w 1921 r. w Przedmieściu Czudeckim, woj. rzeszowskie. Studia wyższe odbył na Wydziale Elektromechanicznym Politechniki Wrocławskiej w latach 1945-1950. Bezpośrednio po studiach rozpoczął pracę w Zakładzie Automatyki i Miernictwa Głównego Instytutu Elektrotechniki, którego był stypendystą. W 1953 roku rozpoczął pracę na Politechnice Wrocławskiej w Katedrze Telemechaniki i Automatyki na Wydziale Łączności (późniejszy Wydział Elektroniki). W 1960 roku otrzymuje stopień naukowy doktora nauk technicznych, a w październiku 1963 roku obejmuje stanowisko kierownika Zakładu Telemechaniki. Otrzymuje członkostwo Komisji Telemechaniki przy Komitecie Nauki i Techniki. Stopień naukowy doktora habilitowanego nauk technicznych uzyskuje w 1966 r. Pracując na Politechnice Wrocławskiej równocześnie prowadzi wykłady na Politechnice Warszawskiej. W latach 1969-1971 pełni funkcję dziekana Wydziału Elektroniki. Od roku 1971 jest zastępcą dyrektora, a latach 1972-1978 dyrektorem Instytutu Cybernetyki Technicznej (później: Instytut Informatyki, Automatyki i Robotyki). We wrześniu 1972 r. Rada Państwa nadaje mu tytuł profesora. W roku 1981 zostaje współtwórcą Instytutu Sterowania i Techniki Systemów, w którym jest kierownikiem Zakładu Teleinformatyki, a w 1998 roku współtwórcą Wydziałowego Zakładu Systemów i Sieci Komputerowych. We wrześniu 1992 r. przechodzi na emeryturę, utrzymuje jednak ciągły kontakt zawodowy z uczelnią m.in. prowadząc wykłady, seminaria dyplomowe i prace dyplomowe na kierunku informatyka.

Jest autorem lub współautorem wielu prac naukowych publikowanych w czasopismach i materiałach konferencyjnych krajowych i zagranicznych. Ważniejsze pozycje książkowe to: Zasady telemetrii (1958), Wskaźniki oceny jakości telemetrycznych układów kodowych (1966), Podstawy teleinformatyki (1990). Wypromował ośmiu doktorów, sprawował naukową opiekę nad czterema habilitacjami. Opracował trzy oceny dorobku naukowego w związku z wnioskami o nadanie tytułu naukowego profesora. Opracował dwie recenzje rozpraw habilitacyjnych oraz siedmiu doktorskich.

Był współtwórcą opracowań konstrukcyjnych dla przemysłu. Opracowania dotyczące systemów telemetrycznych, urządzeń modemowych - w tym adapterów liniowych - zostały wdrożone. Odbył zagraniczne staże naukowe w Moskwie, Leningradzie i Goeteborgu (Szwecja). Laureat wielu nagród Ministerstwa Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki. Członek Komitetów PAN: Automatyki i Robotyki oraz Informatyki. Członek Rad Naukowych: Instytutu Automatyki i Systemów Energetycznych (IASE), Elwro, Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Górnictwa Odkrywkowego (Poltegor). W wyniku wyboru przez Senat Politechniki Wrocławskiej był w latach 1985-1990 członkiem Rady Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim (1971) i Oficerskim (1985) Orderu Odrodzenia Polski, tytułem "Zasłużonego Nauczyciela" (1979) i Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1987).