prof. dr hab. inż. Jerzy Jaroń

1917-1991

Urodzony 1917 r. w Warszawie. Studia wyższe odbył w latach 1935-1946 na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Warszawskiego, uzyskując magisterium z matematyki na podstawie pracy na temat zbioru Cantora. W latach 1938-46 był związany zawodowo z przemysłem lniarskim: pracował najpierw w Zakładach Żyrardowskich, a następnie w Południowo-Śląskim Zjednoczeniu Przemysłu Lniarskiego, Państwowych Zjednoczonych Zakładach Przemysłu Lniarskiego i w Centralnym Zarządzie Przemysłu Włókien Łykowych, m.in. w zakresie badań związanych z nowymi metodami obróbki włókna lnianego, a także z fizykochemią polichlorku winylu. W roku 1949 rozpoczął pracę jako asystent w Katedrze Matematyki Uniwersytetu Łódzkiego, a także w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Łodzi. W roku 1958 obronił rozprawę doktorską poświęconą przedłużalności odwzorowań ciągłych, opracowaną pod kierunkiem prof. Kuratowskiego. Wyniesione ze studiów zainteresowania podstawami matematyki i logiką matematyczną skierowały jego uwagę ku cybernetyce i komputerom. Teorii systemów cybernetycznych poświęcił swoją rozprawę habilitacyjną przedstawioną w roku 1961. W 1973 roku uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego. W okresie pracy na Uniwersytecie Łódzkim kierował Katedrą Geometrii oraz Zakładem Maszyn Matematycznych i Cybernetyki. Z Politechniką Wrocławską Profesor związał się w roku 1973. Był twórcą i kierownikiem Zakładu Podstaw Cybernetyki (później Cybernetyki i Robotyki), dziekanem Wydziału Elektroniki i dyrektorem Instytutu Cybernetyki Technicznej. Profesor Jaroń był nowatorem w otwarciu nauki polskiej na idee cybernetyczne, w upartym dążeniu do wprowadzenia i zastosowania komputerów w badaniach naukowych, a także w swojej wizji rozwoju polskiej robotyki. Jemu zawdzięczamy powołanie na Politechnice Wrocławskiej kierunku automatyka i robotyka oraz zainicjowanie krajowych konferencji robotyki. Po przejściu na emeryturę w 1987 roku pracował na części etatu w Instytucie Cybernetyki Technicznej. Zmarł niespodziewanie, po krótkiej chorobie, w 1991 r.