TWOJA PRZEGLĄDARKA JEST NIEAKTUALNA.
Wykryliśmy, że używasz nieaktualnej przeglądarki, przez co nasz serwis może dla Ciebie działać niepoprawnie. Zalecamy aktualizację lub przejście na inną przeglądarkę.
prof. dr inż. Jerzy Bromirski
1915-1989
Urodzony w 1915 roku w Kijowie. Mgr inż. elektryk (telemechanika) 1950 r.; zastępca prof. 1954 r.; kandydat n. t. 1957 r.; docent 1958 r.; prof. nadzw. 1964; prof. zw. 1972. Dziekan Wydziału Łączności w latach 1955-56; Prodziekan Wydziału Łączności; Dziekan Wydziału Elektroniki w latach 1971 - 1978; Dziekan Wydziału Informatyki i Zarządzania 1978 - 1981.
Zatrudniony w PWr od 1948 r. Współorganizator Katedry Telemechaniki i Automatyki, 1952 r. Kierował Zakładem Urządzeń Telemechanicznych w ramach tej Katedry od roku 1954. Twórca specjalności maszyny matematyczne na Wydziale Elektroniki od 1962 r., oraz Katedry Konstrukcji Maszyn Cyfrowych od 1963 r.
Był wśród pomysłodawców i pierwszych organizatorów Wrocławskich Zakładów Elektronicznych ELWRO; w latach 1959 - 61, Główny Konstruktor, w latach 1961 - 1966 przewodniczący Rady Techniczno-Naukowej ELWRO. W latach 1966 - 1968 zorganizował w ramach NOT we Wrocławiu szkolenie w zakresie elektronicznej techniki obliczeniowej. Członek założyciel czasopisma "Maszyny matematyczne" (następnie "Informatyka"), członek rady programowej, w latach 1968 - 1969 przewodniczący rady programowej. Od 1976 zastępca redaktora naczelnego kwartalnika PAN "Podstawy sterowania". Członkostwo w organizacjach i udział w pracach komitetów: 1960 - Komitet Teorii IFAC, 1962 - przedstawiciel Polski, Podkomitet Teorii Automatów IFAC, 1966 - prezydium Polskiego Komitetu Automatycznego Przetwarzania Informacji, 1969 - 1970 przewodniczący Komisji Nauki SEP we Wrocławiu, 1969 - 1972 zespół ds. ETO Rady Głównej Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki., 1969 - 1971 Komitetu Automatyki i Cybernetyki PAN, 1971 - 1985 Komitet Informatyki PAN, 1971 - 1975 Państwowa Rada Informatyki, 1973 - 1983 zespoły dydaktyczno-wychowawcze MNSWiT, 1976 - 1983 Centralna Komisja Kwalifikacyjnej (dwie kadencje).
Autor około 70 prac naukowych, kilka podręczników akademickich, najbardziej znany to "Teoria Automatów". Wypromował 34 doktorów. Odznaczenia i nagrody: m.in. Złoty Krzyż Zasługi (1958), Krzyż Kawalerski Ord. Odr. Polski (1967), Zasłużony Nauczyciel PRL (1975), Medal za udział w wojnie obronnej 1939 (1982), Złota Odznaka Politechniki Wrocławskiej (1970), Złota Odznaka ZNP (1970), Medal za wybitne zasługi dla rozwoju Politechniki Wrocławskiej (1975), Medal Komisji Edukacji Narodowej (1980).
Zmarł 14 marca 1989 r. we Wrocławiu.